محرم

محرم فصل ناب عشق بازی است

طلوع امتحان بی نیازی است

به بستان وجود و آفرینش

درخت استوار سرفرازی است

محرم جاده  را پرشور کرده

ره کوتاه غم را دور کرده

اگر غم شعله و آتش فغان است

گذر از شعله سوی نور کرده

محرم برگی از پاییز دنیاست

 خزان روح های پاک و زیباست

اگردنیا به پاکی استوار است

از این رو آخر تاریخ دنیاست

محرم چون غروب روز زیباست

گریبانگیر خورشید جهانزاست

شفق سرخی ز کوچ مهر دارد

محرم خون سرخ ماه دنیاست

محرم عاشقان را دل ربوده

میان سینه ها زمزم گشوده

خروش چشمه اش از رود چشم است

بدین سان دیده ها را تر نموده

محرم عطر و بوی یاس دارد

ردایش نقشی از عباس دارد

زمان آزمون عهد و ایثار

دلی به صافی الماس دارد

محرم راز های ناب دارد

حکایت از لب بی آب دارد

لبی که در میان آتش و دود

تلألؤ از کلام ناب دارد

محرم غنچه ای بی تاب دارد

دلی از فرط غم بی خواب دارد

اگر گلها به شوق آب رویند

به جوی خون گل سیراب دارد

محرم فصل سوز و اشک و آه است

 وداع تلخ بین مهر و ماه است

زشوق وصل و درد دل بریدن

لبان مهر بر لب های ماه است

محرم تشنه سیراب دارد

لب تشنه کنار آب دارد

به روی دست آفتاب مهربانی

گلی پرپر ز خون سیراب دارد

محرم واژه های ناب دارد

حکایت های بس کمیاب دارد

از آن رو واژهایش تازه مانده

یگانه راوی نایاب دارد

محرم راه بی پایان عشق است

محرم جلوه عریان عشق است ...

نیما